adfatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adfor.
Participle
adfātus (feminine adfāta, neuter adfātum); first/second-declension participle
- alternative form of affātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adfātus | adfāta | adfātum | adfātī | adfātae | adfāta | |
| genitive | adfātī | adfātae | adfātī | adfātōrum | adfātārum | adfātōrum | |
| dative | adfātō | adfātae | adfātō | adfātīs | |||
| accusative | adfātum | adfātam | adfātum | adfātōs | adfātās | adfāta | |
| ablative | adfātō | adfātā | adfātō | adfātīs | |||
| vocative | adfāte | adfāta | adfātum | adfātī | adfātae | adfāta | |
References
- “adfatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers