adfectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adficiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [atˈfɛk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪ˈfɛk.t̪us]
Participle
adfectus (feminine adfecta, neuter adfectum); first/second-declension participle
- alternative spelling of affectus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adfectus | adfecta | adfectum | adfectī | adfectae | adfecta | |
| genitive | adfectī | adfectae | adfectī | adfectōrum | adfectārum | adfectōrum | |
| dative | adfectō | adfectae | adfectō | adfectīs | |||
| accusative | adfectum | adfectam | adfectum | adfectōs | adfectās | adfecta | |
| ablative | adfectō | adfectā | adfectō | adfectīs | |||
| vocative | adfecte | adfecta | adfectum | adfectī | adfectae | adfecta | |
Descendants
- English: adfected
Noun
adfectus m (genitive adfectūs); fourth declension
- alternative spelling of affectus
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adfectus | adfectūs |
| genitive | adfectūs | adfectuum |
| dative | adfectuī | adfectibus |
| accusative | adfectum | adfectūs |
| ablative | adfectū | adfectibus |
| vocative | adfectus | adfectūs |
References
- “adfectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers