adiectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adiciō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [adˈjɛk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪ˈjɛk.t̪us]
Participle
adiectus (feminine adiecta, neuter adiectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adiectus | adiecta | adiectum | adiectī | adiectae | adiecta | |
| genitive | adiectī | adiectae | adiectī | adiectōrum | adiectārum | adiectōrum | |
| dative | adiectō | adiectae | adiectō | adiectīs | |||
| accusative | adiectum | adiectam | adiectum | adiectōs | adiectās | adiecta | |
| ablative | adiectō | adiectā | adiectō | adiectīs | |||
| vocative | adiecte | adiecta | adiectum | adiectī | adiectae | adiecta | |
Descendants
- Italian: aggetto
- Old French: agiets