adiurator
Latin
Noun
adiūrātor m (genitive adiūrātōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adiūrātor | adiūrātōrēs |
| genitive | adiūrātōris | adiūrātōrum |
| dative | adiūrātōrī | adiūrātōribus |
| accusative | adiūrātōrem | adiūrātōrēs |
| ablative | adiūrātōre | adiūrātōribus |
| vocative | adiūrātor | adiūrātōrēs |
Verb
adiūrātor
- second/third-person singular future passive imperative of adiūrō
Descendants
- Portuguese: adjurador