adiutabilis
Latin
Etymology
From adiūtāre, adiūtō + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ad.juːˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪.juˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
adiūtābilis (neuter adiūtābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adiūtābilis | adiūtābile | adiūtābilēs | adiūtābilia | |
| genitive | adiūtābilis | adiūtābilium | |||
| dative | adiūtābilī | adiūtābilibus | |||
| accusative | adiūtābilem | adiūtābile | adiūtābilēs adiūtābilīs |
adiūtābilia | |
| ablative | adiūtābilī | adiūtābilibus | |||
| vocative | adiūtābilis | adiūtābile | adiūtābilēs | adiūtābilia | |
Further reading
- adiutabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.