adiutrix
Latin
Alternative forms
Etymology
From adiuvō, adiūtum (“to help, assist”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [adˈjuː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪ˈjuː.t̪riks]
Noun
adiūtrīx f (genitive adiūtrīcis, masculine adiūtor); third declension
- assistant, helper, accomplice (female)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adiūtrīx | adiūtrīcēs |
| genitive | adiūtrīcis | adiūtrīcum |
| dative | adiūtrīcī | adiūtrīcibus |
| accusative | adiūtrīcem | adiūtrīcēs |
| ablative | adiūtrīce | adiūtrīcibus |
| vocative | adiūtrīx | adiūtrīcēs |
References
- “adiutrix”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers