admissurus
Latin
Etymology
Future active participle of admittō (“let in; admit”).
Participle
admissūrus (feminine admissūra, neuter admissūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | admissūrus | admissūra | admissūrum | admissūrī | admissūrae | admissūra | |
| genitive | admissūrī | admissūrae | admissūrī | admissūrōrum | admissūrārum | admissūrōrum | |
| dative | admissūrō | admissūrae | admissūrō | admissūrīs | |||
| accusative | admissūrum | admissūram | admissūrum | admissūrōs | admissūrās | admissūra | |
| ablative | admissūrō | admissūrā | admissūrō | admissūrīs | |||
| vocative | admissūre | admissūra | admissūrum | admissūrī | admissūrae | admissūra | |