adnitens
Latin
Etymology
Present participle of adnītor
Participle
adnītēns (genitive adnītentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adnītēns | adnītentēs | adnītentia | ||
| genitive | adnītentis | adnītentium | |||
| dative | adnītentī | adnītentibus | |||
| accusative | adnītentem | adnītēns | adnītentēs adnītentīs |
adnītentia | |
| ablative | adnītente adnītentī1 |
adnītentibus | |||
| vocative | adnītēns | adnītentēs | adnītentia | ||
1When used purely as an adjective.