adnuntians
Latin
Etymology
Present participle of adnūntiō.
Participle
adnūntiāns (genitive adnūntiantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adnūntiāns | adnūntiantēs | adnūntiantia | ||
| genitive | adnūntiantis | adnūntiantium | |||
| dative | adnūntiantī | adnūntiantibus | |||
| accusative | adnūntiantem | adnūntiāns | adnūntiantēs adnūntiantīs |
adnūntiantia | |
| ablative | adnūntiante adnūntiantī1 |
adnūntiantibus | |||
| vocative | adnūntiāns | adnūntiantēs | adnūntiantia | ||
1When used purely as an adjective.