adrectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adrigō, alternative form of arrigō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [adˈreːk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪ˈrɛk.t̪us]
Participle
adrēctus (feminine adrēcta, neuter adrēctum); first/second-declension participle
- alternative form of arrēctus
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adrēctus | adrēcta | adrēctum | adrēctī | adrēctae | adrēcta | |
| genitive | adrēctī | adrēctae | adrēctī | adrēctōrum | adrēctārum | adrēctōrum | |
| dative | adrēctō | adrēctae | adrēctō | adrēctīs | |||
| accusative | adrēctum | adrēctam | adrēctum | adrēctōs | adrēctās | adrēcta | |
| ablative | adrēctō | adrēctā | adrēctō | adrēctīs | |||
| vocative | adrēcte | adrēcta | adrēctum | adrēctī | adrēctae | adrēcta | |