adumbrans
Latin
Etymology
Present active participle of adumbrō.
Participle
adumbrāns (genitive adumbrantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adumbrāns | adumbrantēs | adumbrantia | ||
| genitive | adumbrantis | adumbrantium | |||
| dative | adumbrantī | adumbrantibus | |||
| accusative | adumbrantem | adumbrāns | adumbrantēs adumbrantīs |
adumbrantia | |
| ablative | adumbrante adumbrantī1 |
adumbrantibus | |||
| vocative | adumbrāns | adumbrantēs | adumbrantia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- English: adumbrant