adumbratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adumbrō.
Participle
adumbrātus (feminine adumbrāta, neuter adumbrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adumbrātus | adumbrāta | adumbrātum | adumbrātī | adumbrātae | adumbrāta | |
| genitive | adumbrātī | adumbrātae | adumbrātī | adumbrātōrum | adumbrātārum | adumbrātōrum | |
| dative | adumbrātō | adumbrātae | adumbrātō | adumbrātīs | |||
| accusative | adumbrātum | adumbrātam | adumbrātum | adumbrātōs | adumbrātās | adumbrāta | |
| ablative | adumbrātō | adumbrātā | adumbrātō | adumbrātīs | |||
| vocative | adumbrāte | adumbrāta | adumbrātum | adumbrātī | adumbrātae | adumbrāta | |
References
- “adumbratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- adumbratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- vague, undeveloped ideas: intellegentiae adumbratae or incohatae (De Leg. 1. 22. 59)
- vague, undeveloped ideas: intellegentiae adumbratae or incohatae (De Leg. 1. 22. 59)