advolutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of advolvō.
Participle
advolūtus (feminine advolūta, neuter advolūtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | advolūtus | advolūta | advolūtum | advolūtī | advolūtae | advolūta | |
| genitive | advolūtī | advolūtae | advolūtī | advolūtōrum | advolūtārum | advolūtōrum | |
| dative | advolūtō | advolūtae | advolūtō | advolūtīs | |||
| accusative | advolūtum | advolūtam | advolūtum | advolūtōs | advolūtās | advolūta | |
| ablative | advolūtō | advolūtā | advolūtō | advolūtīs | |||
| vocative | advolūte | advolūta | advolūtum | advolūtī | advolūtae | advolūta | |