aequilaterus
Latin
Alternative forms
- aequilaterālis
- aequilatus
Etymology
aequus (“equal, even”) + latus (“side”) + -us (adjective-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯.kʷɪˈɫa.tɛ.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.kʷiˈlaː.t̪e.rus]
Adjective
aequilaterus (feminine aequilatera, neuter aequilaterum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aequilaterus | aequilatera | aequilaterum | aequilaterī | aequilaterae | aequilatera | |
| genitive | aequilaterī | aequilaterae | aequilaterī | aequilaterōrum | aequilaterārum | aequilaterōrum | |
| dative | aequilaterō | aequilaterae | aequilaterō | aequilaterīs | |||
| accusative | aequilaterum | aequilateram | aequilaterum | aequilaterōs | aequilaterās | aequilatera | |
| ablative | aequilaterō | aequilaterā | aequilaterō | aequilaterīs | |||
| vocative | aequilatere | aequilatera | aequilaterum | aequilaterī | aequilaterae | aequilatera | |
Descendants
- → Portuguese: equilátero (learned)
- → Spanish: equilátero (learned)
References
- aequilaterus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- aequilaterus in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
- “aequilaterus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press