aequiperatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of aequiperō
Participle
aequiperātus (feminine aequiperāta, neuter aequiperātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aequiperātus | aequiperāta | aequiperātum | aequiperātī | aequiperātae | aequiperāta | |
| genitive | aequiperātī | aequiperātae | aequiperātī | aequiperātōrum | aequiperātārum | aequiperātōrum | |
| dative | aequiperātō | aequiperātae | aequiperātō | aequiperātīs | |||
| accusative | aequiperātum | aequiperātam | aequiperātum | aequiperātōs | aequiperātās | aequiperāta | |
| ablative | aequiperātō | aequiperātā | aequiperātō | aequiperātīs | |||
| vocative | aequiperāte | aequiperāta | aequiperātum | aequiperātī | aequiperātae | aequiperāta | |