aequivocans
Latin
Participle
aequivocāns (genitive aequivocantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | aequivocāns | aequivocantēs | aequivocantia | ||
| genitive | aequivocantis | aequivocantium | |||
| dative | aequivocantī | aequivocantibus | |||
| accusative | aequivocantem | aequivocāns | aequivocantēs aequivocantīs |
aequivocantia | |
| ablative | aequivocante aequivocantī1 |
aequivocantibus | |||
| vocative | aequivocāns | aequivocantēs | aequivocantia | ||
1When used purely as an adjective.