afgeven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch avegeven, from Proto-Germanic *abagebaną; equivalent to af +‎ geven. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌxeːvə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧ge‧ven

Verb

afgeven

  1. (transitive) to hand off, hand over, deliver
  2. (transitive, intransitive) to give off when touched
  3. (intransitive) to rant, to voice criticism [with op ‘about’]
  4. (intransitive, Belgium) to give up, to forfeit
    Synonym: opgeven
  5. (transitive) to secrete, to emit

Conjugation

Conjugation of afgeven (strong class 5, separable)
infinitive afgeven
past singular gaf af
past participle afgegeven
infinitive afgeven
gerund afgeven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular geef af gaf af afgeef afgaf
2nd person sing. (jij) geeft af, geef af2 gaf af afgeeft afgaf
2nd person sing. (u) geeft af gaf af afgeeft afgaf
2nd person sing. (gij) geeft af gaaft af afgeeft afgaaft
3rd person singular geeft af gaf af afgeeft afgaf
plural geven af gaven af afgeven afgaven
subjunctive sing.1 geve af gave af afgeve afgave
subjunctive plur.1 geven af gaven af afgeven afgaven
imperative sing. geef af
imperative plur.1 geeft af
participles afgevend afgegeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: afgee

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.