afgraven
Dutch
Etymology
Compound of af + graven. Compare German abgraben.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌxraː.və(n)/
Audio: (file)
Verb
afgraven
Conjugation
| Conjugation of afgraven (strong class 6, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afgraven | |||
| past singular | groef af | |||
| past participle | afgegraven | |||
| infinitive | afgraven | |||
| gerund | afgraven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | graaf af | groef af | afgraaf | afgroef |
| 2nd person sing. (jij) | graaft af, graaf af2 | groef af | afgraaft | afgroef |
| 2nd person sing. (u) | graaft af | groef af | afgraaft | afgroef |
| 2nd person sing. (gij) | graaft af | groeft af | afgraaft | afgroeft |
| 3rd person singular | graaft af | groef af | afgraaft | afgroef |
| plural | graven af | groeven af | afgraven | afgroeven |
| subjunctive sing.1 | grave af | groeve af | afgrave | afgroeve |
| subjunctive plur.1 | graven af | groeven af | afgraven | afgroeven |
| imperative sing. | graaf af | |||
| imperative plur.1 | graaft af | |||
| participles | afgravend | afgegraven | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||