afkluiven

Dutch

Etymology

From af +‎ kluiven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfklœy̯və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧klui‧ven

Verb

afkluiven

  1. (transitive) to gnaw (e.g. meat off a bone)

Conjugation

Conjugation of afkluiven (strong class 2b, separable)
infinitive afkluiven
past singular kloof af
past participle afgekloven
infinitive afkluiven
gerund afkluiven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kluif af kloof af afkluif afkloof
2nd person sing. (jij) kluift af, kluif af2 kloof af afkluift afkloof
2nd person sing. (u) kluift af kloof af afkluift afkloof
2nd person sing. (gij) kluift af klooft af afkluift afklooft
3rd person singular kluift af kloof af afkluift afkloof
plural kluiven af kloven af afkluiven afkloven
subjunctive sing.1 kluive af klove af afkluive afklove
subjunctive plur.1 kluiven af kloven af afkluiven afkloven
imperative sing. kluif af
imperative plur.1 kluift af
participles afkluivend afgekloven
1) Archaic. 2) In case of inversion.