afkoersen

Dutch

Etymology

From af +‎ koersen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌkur.sə(n)/, [-kuːr-]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧koer‧sen

Verb

afkoersen

  1. to set course [with op ‘goal / destination’]

Conjugation

Conjugation of afkoersen (weak, separable)
infinitive afkoersen
past singular koerste af
past participle afgekoerst
infinitive afkoersen
gerund afkoersen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular koers af koerste af afkoers afkoerste
2nd person sing. (jij) koerst af, koers af2 koerste af afkoerst afkoerste
2nd person sing. (u) koerst af koerste af afkoerst afkoerste
2nd person sing. (gij) koerst af koerste af afkoerst afkoerste
3rd person singular koerst af koerste af afkoerst afkoerste
plural koersen af koersten af afkoersen afkoersten
subjunctive sing.1 koerse af koerste af afkoerse afkoerste
subjunctive plur.1 koersen af koersten af afkoersen afkoersten
imperative sing. koers af
imperative plur.1 koerst af
participles afkoersend afgekoerst
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.