aflijven

Dutch

Etymology

Equivalent to aflijf +‎ -en. Perfectly parallel cognate with German ableiben, Danish aflive, Swedish avliva.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑflɛi̯və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧lij‧ven

Verb

aflijven

  1. (intransitive) to depart from life, die

Conjugation

Conjugation of aflijven (weak, separable)
infinitive aflijven
past singular lijfde af
past participle afgelijfd
infinitive aflijven
gerund aflijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lijf af lijfde af aflijf aflijfde
2nd person sing. (jij) lijft af, lijf af2 lijfde af aflijft aflijfde
2nd person sing. (u) lijft af lijfde af aflijft aflijfde
2nd person sing. (gij) lijft af lijfde af aflijft aflijfde
3rd person singular lijft af lijfde af aflijft aflijfde
plural lijven af lijfden af aflijven aflijfden
subjunctive sing.1 lijve af lijfde af aflijve aflijfde
subjunctive plur.1 lijven af lijfden af aflijven aflijfden
imperative sing. lijf af
imperative plur.1 lijft af
participles aflijvend afgelijfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Derived terms

  • aflijving

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.