afschuwen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfsxyu̯ə(n)/
  • Hyphenation: af‧schu‧wen

Etymology 1

From af +‎ schuwen.

Verb

afschuwen

  1. (transitive) to scare off, to cause fear or revulsion in
Conjugation
Conjugation of afschuwen (weak, separable)
infinitive afschuwen
past singular schuwde af
past participle afgeschuwd
infinitive afschuwen
gerund afschuwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schuw af schuwde af afschuw afschuwde
2nd person sing. (jij) schuwt af, schuw af2 schuwde af afschuwt afschuwde
2nd person sing. (u) schuwt af schuwde af afschuwt afschuwde
2nd person sing. (gij) schuwt af schuwde af afschuwt afschuwde
3rd person singular schuwt af schuwde af afschuwt afschuwde
plural schuwen af schuwden af afschuwen afschuwden
subjunctive sing.1 schuwe af schuwde af afschuwe afschuwde
subjunctive plur.1 schuwen af schuwden af afschuwen afschuwden
imperative sing. schuw af
imperative plur.1 schuwt af
participles afschuwend afgeschuwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms

Etymology 2

Gerund of the verb afschuwen.

Noun

afschuwen n (uncountable)

  1. fear, horror, revulsion
Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.