afsnoepen

Dutch

Etymology

From af + snoepen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑf.snu.pə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧snoe‧pen
  • Rhymes: -upən

Verb

afsnoepen

  1. to be against the will of someone else

Conjugation

Conjugation of afsnoepen (weak, separable)
infinitive afsnoepen
past singular snoepte af
past participle afgesnoept
infinitive afsnoepen
gerund afsnoepen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular snoep af snoepte af afsnoep afsnoepte
2nd person sing. (jij) snoept af, snoep af2 snoepte af afsnoept afsnoepte
2nd person sing. (u) snoept af snoepte af afsnoept afsnoepte
2nd person sing. (gij) snoept af snoepte af afsnoept afsnoepte
3rd person singular snoept af snoepte af afsnoept afsnoepte
plural snoepen af snoepten af afsnoepen afsnoepten
subjunctive sing.1 snoepe af snoepte af afsnoepe afsnoepte
subjunctive plur.1 snoepen af snoepten af afsnoepen afsnoepten
imperative sing. snoep af
imperative plur.1 snoept af
participles afsnoepend afgesnoept
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.