afstemmen

Dutch

Etymology

From af +‎ stemmen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfstɛmə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧stem‧men

Verb

afstemmen

  1. (transitive) to coordinate
  2. (transitive) to tune (an instrument)
  3. (transitive) to tune (a radio etc.)

Conjugation

Conjugation of afstemmen (weak, separable)
infinitive afstemmen
past singular stemde af
past participle afgestemd
infinitive afstemmen
gerund afstemmen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stem af stemde af afstem afstemde
2nd person sing. (jij) stemt af, stem af2 stemde af afstemt afstemde
2nd person sing. (u) stemt af stemde af afstemt afstemde
2nd person sing. (gij) stemt af stemde af afstemt afstemde
3rd person singular stemt af stemde af afstemt afstemde
plural stemmen af stemden af afstemmen afstemden
subjunctive sing.1 stemme af stemde af afstemme afstemde
subjunctive plur.1 stemmen af stemden af afstemmen afstemden
imperative sing. stem af
imperative plur.1 stemt af
participles afstemmend afgestemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.