afstijgen

Dutch

Etymology

From af +‎ stijgen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌstɛi̯.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧stij‧gen

Verb

afstijgen

  1. (intransitive) to get down (especially from horses) [with van ‘from’]

Conjugation

Conjugation of afstijgen (strong class 1, separable)
infinitive afstijgen
past singular steeg af
past participle afgestegen
infinitive afstijgen
gerund afstijgen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stijg af steeg af afstijg afsteeg
2nd person sing. (jij) stijgt af, stijg af2 steeg af afstijgt afsteeg
2nd person sing. (u) stijgt af steeg af afstijgt afsteeg
2nd person sing. (gij) stijgt af steegt af afstijgt afsteegt
3rd person singular stijgt af steeg af afstijgt afsteeg
plural stijgen af stegen af afstijgen afstegen
subjunctive sing.1 stijge af stege af afstijge afstege
subjunctive plur.1 stijgen af stegen af afstijgen afstegen
imperative sing. stijg af
imperative plur.1 stijgt af
participles afstijgend afgestegen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afstijging
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.