aftroeven

Dutch

Etymology

From af +‎ troeven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑftruvə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧troe‧ven

Verb

aftroeven

  1. (transitive) to score off, to achieve success over

Conjugation

Conjugation of aftroeven (weak, separable)
infinitive aftroeven
past singular troefde af
past participle afgetroefd
infinitive aftroeven
gerund aftroeven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular troef af troefde af aftroef aftroefde
2nd person sing. (jij) troeft af, troef af2 troefde af aftroeft aftroefde
2nd person sing. (u) troeft af troefde af aftroeft aftroefde
2nd person sing. (gij) troeft af troefde af aftroeft aftroefde
3rd person singular troeft af troefde af aftroeft aftroefde
plural troeven af troefden af aftroeven aftroefden
subjunctive sing.1 troeve af troefde af aftroeve aftroefde
subjunctive plur.1 troeven af troefden af aftroeven aftroefden
imperative sing. troef af
imperative plur.1 troeft af
participles aftroevend afgetroefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.