afzingen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌsɪ.ŋə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: af‧zin‧gen
Verb
afzingen
- (transitive, dated) to sing to completion
Conjugation
| Conjugation of afzingen (strong class 3a, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afzingen | |||
| past singular | zong af | |||
| past participle | afgezongen | |||
| infinitive | afzingen | |||
| gerund | afzingen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zing af | zong af | afzing | afzong |
| 2nd person sing. (jij) | zingt af, zing af2 | zong af | afzingt | afzong |
| 2nd person sing. (u) | zingt af | zong af | afzingt | afzong |
| 2nd person sing. (gij) | zingt af | zongt af | afzingt | afzongt |
| 3rd person singular | zingt af | zong af | afzingt | afzong |
| plural | zingen af | zongen af | afzingen | afzongen |
| subjunctive sing.1 | zinge af | zonge af | afzinge | afzonge |
| subjunctive plur.1 | zingen af | zongen af | afzingen | afzongen |
| imperative sing. | zing af | |||
| imperative plur.1 | zingt af | |||
| participles | afzingend | afgezongen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||