agitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of agitō.
Participle
agitātus (feminine agitāta, neuter agitātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | agitātus | agitāta | agitātum | agitātī | agitātae | agitāta | |
| genitive | agitātī | agitātae | agitātī | agitātōrum | agitātārum | agitātōrum | |
| dative | agitātō | agitātae | agitātō | agitātīs | |||
| accusative | agitātum | agitātam | agitātum | agitātōs | agitātās | agitāta | |
| ablative | agitātō | agitātā | agitātō | agitātīs | |||
| vocative | agitāte | agitāta | agitātum | agitātī | agitātae | agitāta | |
References
- “agitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- agitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.