aisléim
Irish
Etymology
From ais- (“re-, back”) + léim (“jump”).
Verb
aisléim (present analytic aisléimeann, future analytic aisléimfidh, verbal noun aisléim, past participle aisléimthe)
- (intransitive, of spring) recoil
Conjugation
conjugation of aisléim (first conjugation – A)
| verbal noun | aisléim | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | aisléimthe | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | aisléimim | aisléimeann tú; aisléimir† |
aisléimeann sé, sí | aisléimimid | aisléimeann sibh | aisléimeann siad; aisléimid† |
a aisléimeann; a aisléimeas / a n-aisléimeann* |
aisléimtear |
| past | d'aisléim mé; d'aisléimeas / aisléim mé‡; aisléimeas‡ |
d'aisléim tú; d'aisléimis / aisléim tú; aisléimis‡ |
d'aisléim sé, sí / aisléim sé, sí‡ |
d'aisléimeamar; d'aisléim muid / aisléimeamar; aisléim muid‡ |
d'aisléim sibh; d'aisléimeabhair / aisléim sibh; aisléimeabhair‡ |
d'aisléim siad; d'aisléimeadar / aisléim siad; aisléimeadar‡ |
a d'aisléim / ar aisléim* |
aisléimeadh; haisléimeadh† |
| past habitual | d'aisléiminn / aisléiminn‡; n-aisléiminn‡‡ |
d'aisléimteá / aisléimteá‡; n-aisléimteᇇ |
d'aisléimeadh sé, sí / aisléimeadh sé, sí‡; n-aisléimeadh sé, s퇇 |
d'aisléimimis; d'aisléimeadh muid / aisléimimis; aisléimeadh muid‡; n-aisléimimis‡‡; n-aisléimeadh muid‡‡ |
d'aisléimeadh sibh / aisléimeadh sibh‡; n-aisléimeadh sibh‡‡ |
d'aisléimidís; d'aisléimeadh siad / aisléimidís; aisléimeadh siad‡; n-aisléimidís‡‡; n-aisléimeadh siad‡‡ |
a d'aisléimeadh / a n-aisléimeadh* |
d'aisléimtí / aisléimtí‡; n-aisléimt퇇 |
| future | aisléimfidh mé; aisléimfead |
aisléimfidh tú; aisléimfir† |
aisléimfidh sé, sí | aisléimfimid; aisléimfidh muid |
aisléimfidh sibh | aisléimfidh siad; aisléimfid† |
a aisléimfidh; a aisléimfeas / a n-aisléimfidh* |
aisléimfear |
| conditional | d'aisléimfinn / aisléimfinn‡; n-aisléimfinn‡‡ | d'aisléimfeá / aisléimfeá‡; n-aisléimfeᇇ | d'aisléimfeadh sé, sí / aisléimfeadh sé, sí‡; n-aisléimfeadh sé, s퇇 | d'aisléimfimis; d'aisléimfeadh muid / aisléimfimis‡; aisléimfeadh muid‡; n-aisléimfimis‡‡; n-aisléimfeadh muid‡‡ | d'aisléimfeadh sibh / aisléimfeadh sibh‡; n-aisléimfeadh sibh‡‡ | d'aisléimfidís; d'aisléimfeadh siad / aisléimfidís‡; aisléimfeadh siad‡; n-aisléimfidís‡‡; n-aisléimfeadh siad‡‡ | a d'aisléimfeadh / a n-aisléimfeadh* |
d'aisléimfí / aisléimfí‡; n-aisléimf퇇 |
| subjunctive | ||||||||
| present | go n-aisléime mé; go n-aisléimead† |
go n-aisléime tú; go n-aisléimir† |
go n-aisléime sé, sí | go n-aisléimimid; go n-aisléime muid |
go n-aisléime sibh | go n-aisléime siad; go n-aisléimid† |
— | go n-aisléimtear |
| past | dá n-aisléiminn | dá n-aisléimteá | dá n-aisléimeadh sé, sí | dá n-aisléimimis; dá n-aisléimeadh muid |
dá n-aisléimeadh sibh | dá n-aisléimidís; dá n-aisléimeadh siad |
— | dá n-aisléimtí |
| imperative | ||||||||
| – | aisléimim | aisléim | aisléimeadh sé, sí | aisléimimis | aisléimigí; aisléimidh† |
aisléimidís | — | aisléimtear |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)
Derived terms
- aisléimeach m (“recoil”)
Noun
aisléim f (genitive singular aisléime, nominative plural aisléimeanna)
- verbal noun of aisléim
Declension
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Mutation
| radical | eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
|---|---|---|---|
| aisléim | n-aisléim | haisléim | not applicable |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
References
- Ó Dónaill, Niall (1977) “aisléim”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN