ajournera
French
Verb
ajournera
- third-person singular simple future of ajourner
Swedish
Etymology
Borrowed from French ajourner.
Verb
ajournera (present ajournerar, preterite ajournerade, supine ajournerat, imperative ajournera)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ajournera | ajourneras | ||
| supine | ajournerat | ajournerats | ||
| imperative | ajournera | — | ||
| imper. plural1 | ajourneren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | ajournerar | ajournerade | ajourneras | ajournerades |
| ind. plural1 | ajournera | ajournerade | ajourneras | ajournerades |
| subjunctive2 | ajournere | ajournerade | ajourneres | ajournerades |
| present participle | ajournerande | |||
| past participle | ajournerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.