akordowiec
Polish
Etymology
From akord + -owiec. First attested in 1899.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.kɔrˈdɔ.vjɛt͡s/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔvjɛt͡s
- Syllabification: a‧kor‧do‧wiec
Noun
akordowiec m pers
- (colloquial) pieceworker
- Synonym: akordnik
Declension
Declension of akordowiec
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | akordowiec | akordowcy/akordowce (deprecative) |
| genitive | akordowca | akordowców |
| dative | akordowcowi | akordowcom |
| accusative | akordowca | akordowców |
| instrumental | akordowcem | akordowcami |
| locative | akordowcu | akordowcach |
| vocative | akordowcze | akordowcy |
Derived terms
adjective
adverb
References
Further reading
- akordowiec in Polish dictionaries at PWN