alarius
Latin
Alternative forms
Etymology
From āla (“wing”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aːˈɫaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈlaː.ri.us]
Adjective
ālārius (feminine ālāria, neuter ālārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ālārius | ālāria | ālārium | ālāriī | ālāriae | ālāria | |
| genitive | ālāriī | ālāriae | ālāriī | ālāriōrum | ālāriārum | ālāriōrum | |
| dative | ālāriō | ālāriae | ālāriō | ālāriīs | |||
| accusative | ālārium | ālāriam | ālārium | ālāriōs | ālāriās | ālāria | |
| ablative | ālāriō | ālāriā | ālāriō | ālāriīs | |||
| vocative | ālārie | ālāria | ālārium | ālāriī | ālāriae | ālāria | |
Noun
ālārius m (genitive ālāriī or ālārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ālārius | ālāriī |
| genitive | ālāriī ālārī1 |
ālāriōrum |
| dative | ālāriō | ālāriīs |
| accusative | ālārium | ālāriōs |
| ablative | ālāriō | ālāriīs |
| vocative | ālārie | ālāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “alarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “alarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- alarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.