allame
Middle Dutch
Etymology
Likely from a compounding of ant (“against”) + lamen (“tool”). Cognate with Old English andlōma (“tool”). Akin to Old English *ġelōma and Old High German lōmi, luomi.
Noun
allâme m
- tool
- Van waghenen, van ploeghen ende van anders antlamen te maken
- To make tools from carts, ploughs en other things
- house gear
- army supplies
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | allâme | allâmen |
| accusative | allâme | allâmen |
| genitive | allâmen | allâmen |
| dative | allâme | allâmen |
Alternative forms
- anlamen
- antlamen
Descendants
- West Flemish: aloam
References
- “allame”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “allame”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish علامه (ʿallāme, “exceedingly learned, well versed in genealogies”),[1][2] from Arabic عَلَّامة (ʕallāma).[3]
Pronunciation
- IPA(key): /al.laːˈme/
- Hyphenation: al‧la‧me
Adjective
allame
Declension
| present tense | ||
|---|---|---|
| positive declarative | positive interrogative | |
| ben (I am) | allameyim | allame miyim? |
| sen (you are) | allamesin | allame misin? |
| o (he/she/it is) | allame / allamedir | allame mi? |
| biz (we are) | allameyiz | allame miyiz? |
| siz (you are) | allamesiniz | allame misiniz? |
| onlar (they are) | allame(ler) | allame(ler) mi? |
| past tense | ||
| positive declarative | positive interrogative | |
| ben (I was) | allameydim | allame miydim? |
| sen (you were) | allameydin | allame miydin? |
| o (he/she/it was) | allameydi | allame miydi? |
| biz (we were) | allameydik | allame miydik? |
| siz (you were) | allameydiniz | allame miydiniz? |
| onlar (they were) | allameydiler | allame miydiler? |
| indirect past | ||
| positive declarative | positive interrogative | |
| ben (I was) | allameymişim | allame miymişim? |
| sen (you were) | allameymişsin | allame miymişsin? |
| o (he/she/it was) | allameymiş | allame miymiş? |
| biz (we were) | allameymişiz | allame miymişiz? |
| siz (you were) | allameymişsiniz | allame miymişsiniz? |
| onlar (they were) | allameymişler | allame miymişler? |
| conditional | ||
| positive declarative | positive interrogative | |
| ben (if I) | allameysem | allame miysem? |
| sen (if you) | allameysen | allame miysen? |
| o (if he/she/it) | allameyse | allame miyse? |
| biz (if we) | allameysek | allame miysek? |
| siz (if you) | allameyseniz | allame miyseniz? |
| onlar (if they) | allameyseler | allame miyseler? |
For negative forms, use the appropriate form of değil.
Noun
allame (definite accusative allameyi, plural allameler)
- (dated) A very learned person who has extensive knowledge.
Declension
|
Derived terms
- allame kesilmek
- allameicihan
- allamelik taslamak
Related terms
References
- ^ Redhouse, James W. (1890) “علامه”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1315
- ^ Kélékian, Diran (1911) “علامه”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 856
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “allame”, in Nişanyan Sözlük
Further reading
- “allame”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “allame”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 217