alogamiczny

Polish

Etymology

From alogamia +‎ -iczny. First attested in 1932.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.lɔ.ɡaˈmit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: a‧lo‧ga‧micz‧ny

Adjective

alogamiczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, botany) allogamy; allogamic
    Synonym: obcopylny

Declension

Declension of alogamiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative alogamiczny alogamiczna alogamiczne alogamiczni alogamiczne
genitive alogamicznego alogamicznej alogamicznego alogamicznych
dative alogamicznemu alogamicznej alogamicznemu alogamicznym
accusative alogamicznego alogamiczny alogamiczną alogamiczne alogamicznych alogamiczne
instrumental alogamicznym alogamiczną alogamicznym alogamicznymi
locative alogamicznym alogamicznej alogamicznym alogamicznych

References

  1. ^ Pszczelarz polski, sad i pasieka niezależny ilustrowany miesięcznik‎[1] (in Polish), volume 3, 1932, page 217

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.