amiciens
Latin
Etymology
Present participle of amiciō
Participle
amiciēns (genitive amicientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | amiciēns | amicientēs | amicientia | ||
| genitive | amicientis | amicientium | |||
| dative | amicientī | amicientibus | |||
| accusative | amicientem | amiciēns | amicientēs amicientīs |
amicientia | |
| ablative | amiciente amicientī1 |
amicientibus | |||
| vocative | amiciēns | amicientēs | amicientia | ||
1When used purely as an adjective.