amittendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of āmittō (“let go; lose”).
Participle
āmittendus (feminine āmittenda, neuter āmittendum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | āmittendus | āmittenda | āmittendum | āmittendī | āmittendae | āmittenda | |
| genitive | āmittendī | āmittendae | āmittendī | āmittendōrum | āmittendārum | āmittendōrum | |
| dative | āmittendō | āmittendae | āmittendō | āmittendīs | |||
| accusative | āmittendum | āmittendam | āmittendum | āmittendōs | āmittendās | āmittenda | |
| ablative | āmittendō | āmittendā | āmittendō | āmittendīs | |||
| vocative | āmittende | āmittenda | āmittendum | āmittendī | āmittendae | āmittenda | |