analogus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἀνάλογος (análogos, “proportionate”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈna.ɫɔ.ɡʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈnaː.lo.ɡus]
Adjective
analogus (feminine analoga, neuter analogum); first/second-declension adjective
- (chiefly Medieval Latin) analogous, proportionate
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | analogus | analoga | analogum | analogī | analogae | analoga | |
| genitive | analogī | analogae | analogī | analogōrum | analogārum | analogōrum | |
| dative | analogō | analogae | analogō | analogīs | |||
| accusative | analogum | analogam | analogum | analogōs | analogās | analoga | |
| ablative | analogō | analogā | analogō | analogīs | |||
| vocative | analoge | analoga | analogum | analogī | analogae | analoga | |
Descendants
- Asturian: análogu
- Catalan: anàleg
- French: analogue
- Galician: análogo
- Italian: analogo
- Portuguese: análogo
- Romanian: analog
- Spanish: análogo
References
- “analogus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- analogus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.