anasprecan
Old Dutch
Etymology
Verb
anasprecan
Inflection
Conjugation of anasprecan (strong class 4)
| infinitive | anasprecan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | spreco ana, sprecon ana | sprac ana |
| 2nd person singular | sprikis ana | sprāki ana |
| 3rd person singular | sprikit ana | sprac ana |
| 1st person plural | sprecun ana | sprācon ana |
| 2nd person plural | sprekit ana | sprācot ana |
| 3rd person plural | sprecunt ana | sprācon ana |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | spreke ana | sprāki ana |
| 2nd person singular | sprekis ana | sprāki ana |
| 3rd person singular | spreke ana | sprāki ana |
| 1st person plural | sprekin ana | sprākin ana |
| 2nd person plural | sprekit ana | sprākit ana |
| 3rd person plural | sprekin ana | sprākin ana |
| imperative | present | |
| singular | sprec ana, spric ana | |
| plural | spreket ana | |
| participle | present | past |
| anasprecandi | anasprocan, anagisprocan | |
Descendants
- Middle Dutch: āensprēken
- Dutch: aanspreken
Further reading
- “anasprekan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012