anemogamiczny

Polish

Etymology

From anemogamia +‎ -iczny. First attested in 1924.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.nɛ.mɔ.ɡaˈmit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: a‧ne‧mo‧ga‧micz‧ny

Adjective

anemogamiczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, botany) anemophilous
    Synonym: wiatropylny

Declension

Declension of anemogamiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative anemogamiczny anemogamiczna anemogamiczne anemogamiczni anemogamiczne
genitive anemogamicznego anemogamicznej anemogamicznego anemogamicznych
dative anemogamicznemu anemogamicznej anemogamicznemu anemogamicznym
accusative anemogamicznego anemogamiczny anemogamiczną anemogamiczne anemogamicznych anemogamiczne
instrumental anemogamicznym anemogamiczną anemogamicznym anemogamicznymi
locative anemogamicznym anemogamicznej anemogamicznym anemogamicznych

References

  1. ^ Rocznik‎[1] (in Polish), 1924, page 93

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.