annuleren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch annuleren, from Middle French annuler from Old French annuler, from Latin annullō (“annihilate, annul”), from ad (“to”) + nūllus (“none, not any”).
Pronunciation
- IPA(key): /ɑnyˈleːrə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: an‧nu‧le‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
annuleren
Conjugation
| Conjugation of annuleren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | annuleren | |||
| past singular | annuleerde | |||
| past participle | geannuleerd | |||
| infinitive | annuleren | |||
| gerund | annuleren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | annuleer | annuleerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | annuleert, annuleer2 | annuleerde | ||
| 2nd person sing. (u) | annuleert | annuleerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | annuleert | annuleerde | ||
| 3rd person singular | annuleert | annuleerde | ||
| plural | annuleren | annuleerden | ||
| subjunctive sing.1 | annulere | annuleerde | ||
| subjunctive plur.1 | annuleren | annuleerden | ||
| imperative sing. | annuleer | |||
| imperative plur.1 | annuleert | |||
| participles | annulerend | geannuleerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- → Indonesian: anulir