anormalus
Latin
Alternative forms
Etymology
Corruption of anōmalus by confusion with nōrma (“norm”, “rule”, “standard”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈnoːr.ma.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈnɔr.ma.lus]
Adjective
anōrmalus (feminine anōrmala, neuter anōrmalum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | anōrmalus | anōrmala | anōrmalum | anōrmalī | anōrmalae | anōrmala | |
| genitive | anōrmalī | anōrmalae | anōrmalī | anōrmalōrum | anōrmalārum | anōrmalōrum | |
| dative | anōrmalō | anōrmalae | anōrmalō | anōrmalīs | |||
| accusative | anōrmalum | anōrmalam | anōrmalum | anōrmalōs | anōrmalās | anōrmala | |
| ablative | anōrmalō | anōrmalā | anōrmalō | anōrmalīs | |||
| vocative | anōrmale | anōrmala | anōrmalum | anōrmalī | anōrmalae | anōrmala | |
Descendants
References
- "ANORMALUS", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)