anrika
Swedish
Verb
anrika (present anrikar, preterite anrikade, supine anrikat, imperative anrika)
- to enrich (increase the amount of one isotope in a mixture of isotopes, especially in a nuclear fuel)
- anrikat uran
- enriched uranium
- to concentrate (increase the concentration of some substance, e.g. through accumulation)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | anrika | anrikas | ||
| supine | anrikat | anrikats | ||
| imperative | anrika | — | ||
| imper. plural1 | anriken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | anrikar | anrikade | anrikas | anrikades |
| ind. plural1 | anrika | anrikade | anrikas | anrikades |
| subjunctive2 | anrike | anrikade | anrikes | anrikades |
| present participle | anrikande | |||
| past participle | anrikad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Adjective
anrika
- inflection of anrik:
- definite singular
- plural