apelatywny

Polish

Etymology

From apelatyw +‎ -ny. First attested in 1909.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.pɛ.laˈtɘv.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘvnɘ
  • Syllabification: a‧pe‧la‧tyw‧ny

Adjective

apelatywny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, grammar) common noun

Declension

Declension of apelatywny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative apelatywny apelatywna apelatywne apelatywni apelatywne
genitive apelatywnego apelatywnej apelatywnego apelatywnych
dative apelatywnemu apelatywnej apelatywnemu apelatywnym
accusative apelatywnego apelatywny apelatywną apelatywne apelatywnych apelatywne
instrumental apelatywnym apelatywną apelatywnym apelatywnymi
locative apelatywnym apelatywnej apelatywnym apelatywnych
nouns

References

  1. ^ apelatywny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.