apiarius
Latin
Etymology
apis (“a bee”) + -ārius (“agent of use”, “-keeper”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.piˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.piˈaː.ri.us]
Noun
apiārius m (genitive apiāriī or apiārī); second declension
- an apiarist, an apiculturist, a beekeeper
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | apiārius | apiāriī |
| genitive | apiāriī apiārī1 |
apiāriōrum |
| dative | apiāriō | apiāriīs |
| accusative | apiārium | apiāriōs |
| ablative | apiāriō | apiāriīs |
| vocative | apiārie | apiāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Synonyms
- (apiarist, apiculturist, beekeeper): cīdlārius (Mediaeval)
Descendants
References
- “ăpĭārĭus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ăpĭārĭus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 141/1.
- “apiārius” on page 147/3 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)