apicola

See also: apícola

Translingual

Etymology

From Latin apis (bee) +‎ Latin -cola (-dweller, inhabitant).

Noun

apicola m

  1. (taxonomy) bee-dweller

Derived terms

Latin

Etymology

From apis (bee) +‎ -cola (cultivator).

Pronunciation

Noun

apicola m (genitive apicolae); first declension

  1. (New Latin) beekeeper; apicultor
    • 1656, Joannes Maria Novarius, De vassallorvm gravaminibvs tractatvs quamplurimis iuris communis..., volume 1, page 327:
      Audiamus modo mira apicolarum testimonia, apem non diu immorari floribus, quos alia prior ore per totam bene olentium foliorum teneritatem circumacto auidius delibauit, sed actutum auolare, in signum rei non repertæ, quam prior illa præsumpsit.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1814, János Csaplovics, Novam, facilem et utilem Apes in duplicatis alvearibus colendi rationem omnibus apicolis commendat, et nonnulla etiam de magazinis monet, Vienna, page 9:
      Apicolae prudentes! non gravemini successui talismodi rudis apum culturae esse intenti.— Primo rei apiariae inimico anno, quales frequenter occurrere solent, cernetis talem psevdonaturalem apicolam magnam alvearium suorum jacturam lugere.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1817, Jósef Schihulszky, Nova commodissima ac utilissima apum cultura in duplicatis alvearibus, Košice, page 36:
      Hoc igitur etiam respectu manipulatio mea utilis simul ac facilis est, quia dum Apes sola collocatione et coadunatione Alvearium contra rigidam hyemem munit, eisque liberum meatum relinquit, liberat simul Apicolam necessitate Alvearia sua pro hyeme cameris inferendi, vel eadem quoquomodo a frigoribus muniendi.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First-declension noun.

singular plural
nominative apicola apicolae
genitive apicolae apicolārum
dative apicolae apicolīs
accusative apicolam apicolās
ablative apicolā apicolīs
vocative apicola apicolae