apprehensus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of apprehendō.
Participle
apprehēnsus (feminine apprehēnsa, neuter apprehēnsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | apprehēnsus | apprehēnsa | apprehēnsum | apprehēnsī | apprehēnsae | apprehēnsa | |
| genitive | apprehēnsī | apprehēnsae | apprehēnsī | apprehēnsōrum | apprehēnsārum | apprehēnsōrum | |
| dative | apprehēnsō | apprehēnsae | apprehēnsō | apprehēnsīs | |||
| accusative | apprehēnsum | apprehēnsam | apprehēnsum | apprehēnsōs | apprehēnsās | apprehēnsa | |
| ablative | apprehēnsō | apprehēnsā | apprehēnsō | apprehēnsīs | |||
| vocative | apprehēnse | apprehēnsa | apprehēnsum | apprehēnsī | apprehēnsae | apprehēnsa | |