appropiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of appropiō

Participle

appropiātus (feminine appropiāta, neuter appropiātum); first/second-declension participle

  1. approached

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative appropiātus appropiāta appropiātum appropiātī appropiātae appropiāta
genitive appropiātī appropiātae appropiātī appropiātōrum appropiātārum appropiātōrum
dative appropiātō appropiātae appropiātō appropiātīs
accusative appropiātum appropiātam appropiātum appropiātōs appropiātās appropiāta
ablative appropiātō appropiātā appropiātō appropiātīs
vocative appropiāte appropiāta appropiātum appropiātī appropiātae appropiāta