archisolium
Latin
Etymology
archi- (“arch-, highest”) + solium (“seat, throne”)
Pronunciation
(modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ar.kiˈs̬ɔː.li.um]
Noun
archisolium n (genitive archisoliī); second declension
- (Medieval Latin) principal royal seat, capital city
- a. 1223, Otto von St. Blasien, Chronica, chapter 34:
- Hac itaque relaxatione recreato exercitu Iconium versus, tocius Cilicie metropolim soldanique archisolium, aciem direxit eamque inaudita celeritate expugnavit.
- The army having thus been reinvigorated by this relaxation, he arrayed his men against Iconium, the metropolis of all Cilicia and the sultan's capital city, and stormed it with unheard-of speed.
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | archisolium | archisolia |
| genitive | archisoliī | archisoliōrum |
| dative | archisoliō | archisoliīs |
| accusative | archisolium | archisolia |
| ablative | archisoliō | archisoliīs |
| vocative | archisolium | archisolia |
References
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “archisolium”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill