arridens
Latin
Etymology
Present participle of arrīdeō.
Participle
arrīdēns (genitive arrīdentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | arrīdēns | arrīdentēs | arrīdentia | ||
| genitive | arrīdentis | arrīdentium | |||
| dative | arrīdentī | arrīdentibus | |||
| accusative | arrīdentem | arrīdēns | arrīdentēs arrīdentīs |
arrīdentia | |
| ablative | arrīdente arrīdentī1 |
arrīdentibus | |||
| vocative | arrīdēns | arrīdentēs | arrīdentia | ||
1When used purely as an adjective.