ascriptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of āscrībō.
Participle
āscrīptus (feminine āscrīpta, neuter āscrīptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | āscrīptus | āscrīpta | āscrīptum | āscrīptī | āscrīptae | āscrīpta | |
| genitive | āscrīptī | āscrīptae | āscrīptī | āscrīptōrum | āscrīptārum | āscrīptōrum | |
| dative | āscrīptō | āscrīptae | āscrīptō | āscrīptīs | |||
| accusative | āscrīptum | āscrīptam | āscrīptum | āscrīptōs | āscrīptās | āscrīpta | |
| ablative | āscrīptō | āscrīptā | āscrīptō | āscrīptīs | |||
| vocative | āscrīpte | āscrīpta | āscrīptum | āscrīptī | āscrīptae | āscrīpta | |
References
- “ascriptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ascriptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ascriptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.